Interview – Inclusief Perspectief met Bram Göring
De inclusieve werkvloer begint met #GewoonEenFijnGesprek. Dit najaar startte Incluvisie weer met de Inclusief Perspectiefgesprekken. Gesprekken waarin een groep werkgevers en werkzoekenden met een beperking samen wederzijdse aannames en vooroordelen onderzoeken. Maak kennis met gespreksleider Bram 💬✨
🔹 Naam
Bram Göring
🔹 Gespreksleider in:
Gelderland Zuid: Nijmegen
🔹 Wat is jouw werkervaring?
“Mijn meest recente functie is regisseur Werk en Inkomen bij de gemeente Arnhem. In mijn werk begeleid ik mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt. Zelf heb ik ook een beperking en ervaring met loondispensatie: ik werkte jarenlang keihard, maar hield daar financieel weinig aan over. Toch wilde ik verder. Uiteindelijk ben ik volledig in dienst genomen en werk ik nu zonder loondispensatie (een compensatie aan de werkgevers als tegemoetkoming aan de veronderstelde mindere productiviteit) volwaardig mee.
Tijdens een reorganisatie werd mijn functie onzeker. Ik realiseerde me dat een loondispensatie dan best handig kon zijn. Ik heb toen aangegeven: ‘Ik zie maar één passende functie, en dat is het werk dat ik nu al doe.’ Die functie is vervolgens gejobcarved en ingeschaald op een niveau lager. Nu, door veranderingen in werkprocessen, kan ik mijn oude werk weer goed doen en nu zonder loondispensatie en op mijn oude salarisniveau.
Ik kan bijvoorbeeld prima controleren, maar mijn tempo in gegevens invoeren ligt lager. Daarom zorgen collega’s ervoor dat ik vooral digitale aanvragen krijg. Het is belangrijk om steeds te blijven communiceren over wat wel en niet lukt. Dat voelt kwetsbaar, maar als je goed kunt uitleggen wat je kunt – en hoe je het doet – gaan mensen meedenken in mogelijkheden.
Je moet zelf vooraf nadenken: Wat wordt er van mij verwacht? En hoe kan ik de werkgever meenemen in wat ik nodig heb om goed te functioneren?”
🔹 Waarom wil jij gespreksleider zijn bij Inclusief Perspectief?
“Omdat ik vind dat er nog veel te weinig mensen met een arbeidsbeperking aan het werk zijn. Er zit zoveel kwaliteit thuis op de bank, vaak omdat mensen niet in zichzelf geloven, of omdat werkgevers opzien tegen regelgeving en administratieve rompslomp.
Ik wil het gesprek op gang brengen. Zorgen dat werkgevers zien dat het wél kan, en dat het voor HR normaal wordt om mensen met een beperking aan te nemen en te ondersteunen op momenten dat dat nodig is. Een zwangere vrouw die kolft krijgt tenslotte ook aangepaste werktijden—waarom zou dat voor iemand met een beperking anders zijn?
Op mijn werk wil ik vanuit mijn eigen positie bijdragen aan inclusie, en mijn ervaringsdeskundigheid inzetten. Maar daar kan dat maar tot op zekere hoogte. De gesprekken van Inclusief Perspectief geven me de kans om echt verschil te maken.”
🔹 Waar verheug je je op tijdens het Inclusief Perspectief gesprek?
“Als er maar één werkgever is die zegt: ‘We hadden slechte ervaringen, maar we willen het opnieuw proberen.’
Of als één werkzoekende zegt: ‘Ik durfde niet meer te solliciteren, maar ik geef het toch nog een kans.’
Als je één iemand in beweging krijgt, werkt dat als een olievlek. Ik hoop dat het normaal wordt om mensen met verschillende beperkingen op de werkvloer te zien—en dat daar geen speciale sticker voor nodig is. Iedereen heeft in zijn ontwikkelplan andere aandachtspunten; waarom zouden mensen met een beperking dan ineens ‘bijzonder’ zijn?
Aanpassingen voor arbeidsgehandicapten blijken bovendien vaak ook handig voor oudere werknemers. We worden allemaal ouder; vroeg of laat hebben we allemaal iets nodig om goed te kunnen werken.
Tijdens Diversity Day werd ik vaak gevraagd mijn verhaal te delen. Maar ik denk dan: Hoezo ben ik anders dan anderen? Ik ben gewoon een medewerker die zich anders verplaatst.”
🔹 Wat wordt voor jou een uitdaging?
“Het lastigst lijkt me wanneer een werkzoekende zijn verhaal wil delen en emotioneel wordt. Dan moet ik toch de lijn van het gesprek vasthouden. Ook als een werkgever iets zegt dat me raakt, wil ik professioneel blijven. Maar ik denk dat ik dat kan.
Emoties mogen er zijn—zolang het geen boosheid wordt. Het maakt me soms verdrietig dat ik steeds dezelfde situaties zie, en soms vraag ik me af of het allemaal wel zin heeft. Maar ik doe mee omdat ik wil geloven dat iedereen een kans verdient.
Soms voel ik me schuldig dat ik wél een baan heb. Veel mensen hebben gewoon angst voor de arbeidsmarkt.”
🔹 Wat levert deelname aan een Inclusief Perspectief gesprek werkgevers en werkzoekenden op?
“Het besef dat we allemaal mensen zijn. Dat het helemaal niet zo ingewikkeld of bijzonder hoeft te zijn om iemand met een beperking aan te nemen.
Het draait om de juiste vragen:
Hoe kom jij het beste tot je recht? Wat heb je nodig op goede én slechte dagen? Hoe kun je dit bedrijf versterken, en wat kan iemand anders beter doen?
Werkgevers en werkzoekenden hoeven alleen maar nieuwsgierig te zijn en vragen te stellen. Dat is precies wat we in deze gesprekken gaan doen.
Mijn favoriete sollicitatievraag aan mensen die bij ons solliciteren is altijd:
‘Wat moet ik jou vooral niet laten doen? ’
En vervolgens:
‘Wat moet ik je wél laten doen, want daarin ben jij goud waard?’”